Progres technologiczny sprawił, że nawiązywanie relacji oraz komunikacja międzyludzka, zwłaszcza w kontekście globalnym, nigdy nie była tak ułatwiona. Pomimo tego faktu, problem związany z odczuwaniem samotności jest bardzo poważny i powszechny. Raport instytutu NASEM (National Academies of Sciencies, Engineering and Medicine) jednoznacznie wskazuje, że ponad 1/3 dorosłych, która ukończyła 45 rok życia, cierpi z tego powodu. Co więcej, zagadnienie coraz częściej dotyka także osoby młodsze. Jakie mogą być skutki zlekceważenia objawów? Gdzie osoba samotna powinna szukać pomocy? Odpowiedzi w artykule.

Samotność – jak sobie poradzić?

Czym jest samotność?

Aby rzetelnie przestawić i wyjaśnić ten wyjątkowo delikatny temat, warto zacząć od samej definicji. Samotny człowiek doświadcza pewnego stanu zaburzenia umysłu, który nie potrafi nawiązać satysfakcjonującej relacji z inną personą.

Jesteśmy zwierzętami stadnym, więc bliskość i więzi są nierozerwalnie związane z naszą naturą. Należy jednak pamiętać, że to jakość odgrywa kluczową rolę, a nie ilość. Uczucie alienacji może bowiem pojawić się w towarzystwie, ale powierzchowność tej wspólnoty generuje dyskomfort i potrzebę wycofania.

Geneza

Bezdyskusyjne wskazanie przyczyny zaburzenia jest wyjątkowo trudne, ze względu na skomplikowanie oraz złożoność ludzkiej natury. Nierzadko samotność powstaje na skutek ingerencji kilku niezależnych zdarzeń, które mogą mieć miejsce na autonomicznych ścieżkach rozwoju i rozmaicie wpływać na stan psychiki.

Dzieciństwo to okres, który naturalnie wpływa na kształtowanie i funkcjonowanie każdego dziecka, co może przejawiać się także w okresie dorosłego życia. Już niemowlęta muszą budować zdrową potrzebę ważności, zwłaszcza w odniesieniu do matki. Brak troski i ciepła ze strony własnej rodzicielki jest zalążkiem świadomości opuszczenia i wyobcowania. Odkrywana rzeczywistość staje się nieprzychylna, wroga i pełna przeszkód, a brak towarzysza okrutnie doskwiera. Taki światopogląd dojrzewa wraz z dzieckiem i jest kontynuowany w dalszym okresie.

To jednak nie wszystko, gdyż wrażenie bezradności tworzyć się również przez zbyt spójną relację z matką i ojcem. Pełna zależność wobec rodziców wyraźnie pogłębia niesamodzielność malucha. Takie położenie jest tylko pozornie korzystne, ponieważ wkroczenie w pełnoletniość staje się znacznie utrudnione. Samotność jest natomiast ściśle powiązana z poczuciem niskiej wartości i brakiem pewności siebie, a właśnie ten zestaw cech będzie dominujący wśród dzieci z omówionego przypadku.

Główny motyw wyizolowania może oczywiście pojawić się niespodziewanie, bez względu na konkretny wiek i rangę dojrzałości. Szok wywołany nagłą zmianą może sprawić silną reakcję obronną organizmu- na przykład w roli alienacji. Utrata bliskiej osoby, zmiana pracy, choroba lub zawód miłosny- każdy czynnik sprawczy ma potencjał do uruchomienia negatywnego łańcucha stanów emocjonalnych.

Rodzaje

Ze względu na dywersyfikację determinantów zjawiska samotności, istnieje kilka głównych kategorii. Wyróżnia się:

samotność chroniczną – następuje, gdy doznanie ma charakter permanentny i stały. Konsekwencje tego typu zaburzenia są poważne i mogą powodować implikacje fizyczne w formie depresji, nerwicy, a także zaburzeń snu;
samotność przejściowa – stan o dużej intensywności, ale ograniczony pod względem długości trwania. Sprowokowany najczęściej gwałtownym i niespodziewanym zajściem, które zaburza dotychczasową organizację egzystencji;
samotność z wyboru – bardzo często wybierana przez osoby z nieprzyjemnymi doświadczeniami w sferze uczuć. Naczelnym bodźcem jest strach przed ponownym odrzuceniem lub wygoda stylu życia.

Jak pokonać samotność?

O konieczności walki w tej sferze i podjęciu działań rehabilitacyjnych świadczą prawdopodobne następstwa, a te są naprawdę poważne. Brak bezzwłocznej reakcji może spowodować aktywny rozwój choroby, a w także znaczne utrudnienie w schematycznym funkcjonowaniu. Amerykańskie badania wykazują, że izolacja społeczna wywołuje nawet 50% wzrostu niebezpieczeństwa zachorowania na demencję, ale to nie koniec!

Skalę zagrożenia dobitnie demonstruje fakt, że samotność wyzwala negatywne efekty porównywane do braku aktywności fizycznej, palenia papierosów, a także otyłości. Możliwość przedwczesnej śmierci drastycznie rośnie.

Stan emocjonalny jest nadzwyczaj mocno powiązany z kondycją cielesną człowieka, czego potwierdzeniem są objawy somatyczne. Badania przeprowadzone na wyalienowanych pacjentach wykazują prawie 30% wzrost zapowiedzi choroby serca oraz możliwego udaru, a kolejne statystki nie prognozują poprawy w tej kwestii.

Samotność zwiększa szansę na depresję, silne stany lękowe oraz próby samobójcze. Szczególnie przerażające statystyki dotyczą danych o podjętych staraniach odebrania własnego życia. Liczba tych desperackich aktów wzrosła na przestrzeni ostatnich 8 lat o 40%!

Samotność – gdzie szukać pomocy?

Zaprezentowane argumenty niepodważalnie wskazują na potrzebę interwencji oraz troskliwość o stan psychiczny. Należy jednak pamiętać, że osamotnienie stanowi poważny problem, a lekceważenie pierwszych objawów może prowadzić do nieodwracalnych wyników w przyszłości.

Sama świadomość wprowadzenia zmian w tym kierunku jest nader cenna i oznacza właściwy początek terapii. Wiele osób decyduje się na samodzielne zmagania, a negatywne przekonania prowadzą do nasilenia się objawów i pogłębienia stanu osoby cierpiącej. Umysł jest bardzo wrażliwym obszarem każdej jednostki, a wszelkie ingerencje wymagają udziału profesjonalistów.

Niewłaściwym sposobem na pokonanie uczucia opuszczenia jest wyparcie. Taki sposób reakcji doprowadza do wszechobecnego zobojętnienia, co uniemożliwia zbudowanie wartościowej relacji, nawet gdy spotkamy bardzo wspierającego partnera. Inna metoda kierunkuje pacjenta w stronę nałogów, niezależnie od ich postaci- alkoholu, narkotyków, a nawet pracy. Tego typu działania nie są skuteczne w ujęciu długoterminowym.

Pomocna dłoń

Wielce strategicznym krokiem jest uświadomienie sobie, że wrażenie samotności można poddać skutecznemu leczeniu i nie jesteśmy odosobnieni w naszych problemach. 8 milionów Polaków cierpli z powodu zaburzeń o charakterze psychicznym, a depresja dotyczy nawet 350 milinów osób w ujęciu globalnym!

Kolejny etap stanowi psycholog lub psycholog online który przeprowadzi nas przez cały proces i pokaże, jak zaakceptować samotność. Doświadczona poradnia psychologiczna składa się z wykwalifikowanej kadry specjalistów, która w empatyczny i dyskretny sposób wspólnie przepracuje zaobserwowane zagadnienia.

Wstępna faza partnerstwa rozpoczyna się od skompletowania rzetelnego i uczciwego wywiadu. Ta część pracy jest nieodzowna, gdyż każda informacja procentuje w dalszej części zaangażowania. Priorytetowe jest również ustalenie przejrzystych zasad i warunków symbiozy, co znacznie usprawnia przyszłą procedurę. Konkretny cel spotkań nadaje motywacji i zachęca do podejmowania wysiłków.

Ogromną zaletą korzystania z pomocy fachowców jest efektywny zestaw narzędzi i technik. Trafne dobranie instrumentu pod indywidualne preferencje i potrzeby pacjenta gwarantuje potężną skuteczność oraz komfort dla samego badanego.

Niezwykle wartościową metodą pracy jest psychoterapia indywidualna. Sesja kuracji ma kameralny charakter, co pozwala rozmówcy na bezpieczną ekspresję uczuć i doświadczeń. Co więcej, właśnie w ten sposób budowana jest silna więź z lekarzem, a to jest bezcenne dla osób cierpiących z powodu samotności oraz wyizolowania. Poczucie zaufania umożliwia zwierzanie się i stanowi podwaliny dla szczerej synergii z terapeutą.

Psychoterapia bazuje na wszelkiego rodzaju przemyśleniach, uniesieniach, doświadczeniach, a także schematach, które mogą być wręcz nieświadome. Główny cel tej formy polega na zidentyfikowaniu ograniczających przekonań i konwersji lub stworzeniu nowych szkieletów postępowania. Właściwie przeprowadzona operacja skutkuje przywróceniem równowagi mentalnej pacjenta oraz spokoju.